Een Sinistere Nacht
In de duistere uren van de nacht, wanneer de wereld in stilte verzonken was, begon buschauffeur Anand zijn laatste rit op de Lijn 8 route vanuit Ondrobon. De straten waren verlaten en de enige metgezel van Anand was het zachte gezoem van de motor. Terwijl hij zijn route voltooide, voelde hij een onverklaarbare rilling langs zijn ruggengraat kruipen.
Een Laatste Passagier
De haltes waren zeldzaam en één voor één stapten de weinige passagiers uit. Toch bleef er één passagier achter, diep weggedoken in de schaduw. Anand merkte dat deze passagier anders was – hun aanwezigheid voelde onnatuurlijk en bedrukkend aan. Zijn handen trilden lichtjes terwijl hij de bus weer in beweging zette.
Een Onheilspellende Stilte
De bus begon te bewegen, maar er hing een onheilspellende stilte in de lucht. Anand durfde nauwelijks in zijn achteruitkijkspiegel te kijken, maar toen hij dat toch deed, ontmoetten zijn ogen de intense blik van de laatste passagier. Met een brok in zijn keel en trillende stem vroeg hij aan de passagier waar die zal uitstappen. Maar hij kreeg geen antwoord. Zijn hart bonkte in zijn borst terwijl hij zich afvroeg wie of wat deze mysterieuze passagier was. Hij maakte nu de bocht naar de Leysweg in, met de hoop dat de persoon in de buurt van het Natin zal uitstappen.
Het Onvermijdelijke Stilstaan
Plotseling gingen de schellen van de bus af en Anand voelde een onzichtbare kracht die hem dwong om te stoppen. Zijn handen klampten zich pijnlijk vast aan het stuur terwijl hij worstelde om de controle te behouden. Hij voelde zijn ruggengraat kraken, alsof onzichtbare klauwen klampten aan zijn wervelkolom. De lucht om hem heen werd ijskoud en vulde zich met een aanwezigheid die hij niet kon zien. De pijn verdween en op hetzelfde moment stopten de schellen. Hij keek om zich heen en merkte op dat hij was gestopt op de hoek van de Leysweg en Doekhieweg West, iets voorbij de ingang van Adek.
Verdwijning in het Niets
Met een bonzend hart durfde Anand uiteindelijk om te kijken naar de achterbank. Zijn ogen sperden zich wijd open van schrik – de plek waar de laatste passagier had gezeten, was nu leeg en verlaten. Er was geen spoor van de mysterieuze aanwezigheid die hem zo had laten huiveren.
Een Huiveringwekkend Besef
Anand was met stomheid geslagen en zijn ademhaling versnelde. Het drong tot hem door dat hij zojuist een ontmoeting had gehad met het bovennatuurlijke, een ontmoeting die zijn verstand tartte en zijn zekerheden deed wankelen. Hij zwoer om nooit meer in het holst van de nacht dezelfde weg te nemen.
Dwaallichten in de Nacht
Vanaf die dag zou Anand nooit meer dezelfde zijn. De herinnering aan de onheilspellende blik in de achteruitkijkspiegel bleef bij hem, als een dwaallicht dat zijn geest ’s nachts zou bezoeken. De mensen die zijn verhaal hoorden, konden slechts huiveren bij de gedachte aan de duistere krachten die in de nachtelijke uren op de Lijn 8 rond dwaalden.