Iets onheilspellends dat ik heb meegemaakt in Creola. Het gebeurde na een wandeling in Saramacca met mijn ouders en mijn ex. Het was al donker, rond 19.00 uur als ik me niet vergis. Op weg naar huis, waar die kapotte brug zich bevond, merkte ik in het duister van het bos een spookachtige, spierwitte, mannelijke gestalte zonder hoofd op. Ondanks de duisternis en het ontbreken van straatverlichting was het beeld glashelder. Ik herkende duidelijk de contouren van een man.
Ik hield mijn ervaring voor mezelf. Meteen voelde ik een vreemde buikpijn, maar ik durfde niets te zeggen. Tijdens de rit naar huis veranderde ik in een stille, sombere gedaante. Mijn moeder merkte op dat er iets met me was, maar ze dacht dat ik gewoon moe was.
De volgende ochtend, rond 4 uur, stond ik op om te koken. Buiten hoorde ik geluiden die klonken als iemand die met een schop aan het graven was, alsof er in de aarde werd gewroet. Niet veel later hoorde ik vergelijkbare geluiden achter ons huis. Ik was bang, maar deed alsof ik een stoere meid was. Ik moest doorgaan met koken, anders zou mijn eten niet gaar zijn.
Op het werk voelde ik me ellendig. De vreemde buikpijn keerde af en toe terug. Ik vond het allemaal erg bizar, maar ik probeerde mijn werkdag zo normaal mogelijk voort te zetten, ondanks de sinistere gevoelens die me bleven achtervolgen.
Na het werk keerde ik terug naar huis en voltooide mijn gebruikelijke routines: baden, eten en ontspannen op bed. Toen ik half in sluimering was met mijn ogen op de slaapkamerdeur gericht, gebeurde er iets angstaanjagends. Plotseling schoot er vanuit de garage onder mijn bed een zwarte, ronde massa tevoorschijn, als een bal van schaduw. Ik schrok hevig en werd direct klaarwakker. Mijn nieuwsgierigheid dreef me om erachter te komen wat dit wezen was.
Langzaam bewoog ik naar de rand van het bed en liet mijn hoofd voorzichtig naar beneden zakken, zodat ik onder het bed kon kijken. Mijn hart bonkte in mijn keel en ik wist niet wat ik zou aantreffen. Maar toen ik eindelijk keek, was er niets te zien onder mijn bed. Ik was er echter zeker van dat ik me niet had ingebeeld en bleef gefocust turen, van links naar rechts. Plotseling verschenen er voeten aan de andere kant van het bed, kleine kindervoeten. Ze renden met harde, dreunende passen richting de slaapkamerdeur.
Ik sprong op om te kijken, maar het geluid verdween en ik zag nog net het vage silhouet van een meisje met zwart haar bij de slaapkamerdeur. Mijn eerste gedachte was dat het mijn dochtertje was, maar ergens wist ik dat dit onmogelijk kon zijn. Iets probeerde me te misleiden.
Het was genoeg; ik moest dit met iemand delen. De dreiging in de lucht was voelbaar, de sinistere energie omhulde me. Ik vertelde mijn ouders alles, en ze kregen meteen kippenvel. Op datzelfde moment hoorde mijn ex dat de deur van de koelkast openging en dicht viel. Hij haastte zich naar de keuken om te onderzoeken wat er aan de hand was. Mijn vader besefte dat er iets vreemds aan de hand was. We moesten een expert in het paranormale inschakelen.
De volgende dag kregen we informatie over wie ons kon helpen. Zodra we zijn adres hadden, bezochten we de oude man in de hoop dat hij kon onthullen wat er aan de hand was.
“Het is met je mee naar huis gekomen,” zei hij. “Het wilde jou als zijn vrouw, dat is waarom het je lastigviel.” Middels rituelen zorgde hij ervoor dat de entiteit werd verdreven. Op dat moment voelde ik me opgelucht en bevrijd, alsof een loodzware last van mijn schouders werd genomen. Alles leek te normaliseren, maar de volgende dag bracht nieuwe vreemdheid.
Toen ik op mijn werk aankwam, voelde ik opeens een zware vuistslag in mijn rug, afkomstig van onzichtbare handen. De kracht van de klap ontnam me bijna de adem, maar gelukkig herstelde ik snel en kon ik weer normaal ademen. Na dat moment gebeurde er niets meer en ben ik nooit meer lastig gevallen door de entiteit.
#Paranormaal #Creola #Onzichtbaar #Entiteiten #Huiveringwekkend #Bovennatuurlijk
Ingezonden door Jade M.
Creatief Recht: Jade M.