Tot mijn tiende levensjaar woonde ik letterlijk diep verscholen in het bos, ver verwijderd van de hoofdweg. Ons huis was niet gemakkelijk te bereiken omdat er een school tussen ons en de hoofdweg lag. Hoewel we wel een eigen weg hadden, was deze lang en mondde uit in een andere zandweg. Om sneller thuis te zijn, staken we vaak dwars over het schoolterrein.
Op een bijzondere dag nam mijn moeder me mee naar de stad. Ze verkocht wat extra groenten om wat geld bij te verdienen, een welkome aanvulling in een tijd waarin de binnenlandse oorlog ons land teisterde. Die dag bleven we langer op straat dan gewoonlijk, en tegen de tijd dat we bij de school stonden, was het al donker. We moesten nog door het schoolterrein lopen en dan nog een klein stukje voordat we thuis zouden zijn.
Ik zat zelf op die school, en tijdens de pauzes stond ik vaak op een soort podium van cement. Ik had geen idee waar het voor diende, maar het was een rechthoekig platform met een stenen vloer. Op die bewuste avond, terwijl we langs dat podium liepen, hoorde ik plotseling een meisjesstem. Ze smeekte in deze woorden: “Ma, hemke ko bachalo.” De woorden kwamen luid en duidelijk binnen, en ik draaide me naar mijn moeder en zei: “Mama, hoor je dat?” “Dat meisje heeft hulp nodig; ze huilt en roept haar moeder.” Vraag me niet hoe ik haar heb kunnen verstaan. Het is mij ook een raadsel.
Mijn moeder greep plotseling mijn arm stevig vast en begon bijna te rennen. Ik was toen pas 7 jaar oud toen dit gebeurde en kon haar nauwelijks bijbenen. Ik zei niets, maar ik voelde haar angst. Ik keek telkens achterom, om zeker te zijn dat wij niet achtervolgd worden door hetgeen mijn moeder zo heeft laten schrikken. Hoewel we er nooit meer over hebben gesproken, ben ik dat moment nooit vergeten.
Enkele jaren later verhuisden we allemaal naar een andere plaats, en ik was ongeveer vijftien toen ik mijn oma vertelde over dit voorval. Ik wilde weten of zij er iets van wist. Mijn oma vertelde me toen dat het podium vroeger open was. Waarschijnlijk was het ooit bedoeld als een zwembad of een put, als ik naar de vorm en grootte kijk. Volgens haar was er een meisje verdronken, en daarna was het platform dichtgemetseld. Dit alles gebeurde voordat ik werd geboren. Mijn oma wist te vertellen dat het meisje door de jaren heen door verschillende mensen was gehoord.
Helaas heb ik nooit kunnen achterhalen wie dat meisje was of wat er precies is gebeurd.
#Jeugdherinneringen #Spookverhaal #BuitengewoneOntmoeting #Familieverhalen #BosAvontuur
Ingezonden: Anoniem
Creatief Recht: ML