Het jaar was 2016 en het nieuws over de lichten aan de lucht ging als een lopend vuurtje door Commewijne. Ik ben Roes. M. Tot op de dag van vandaag blijft het een raadsel wat voor wezens mij die nacht bezochten. Ik lag rustig in bed en dommelde langzaam weg. Mijn slaapkamerraam stond zoals altijd wijd open, en dat zou een onverwachte ontmoeting mogelijk maken.
Plotseling, zonder enige waarschuwing, verschenen er twee gestalten in mijn kamer. Ik gebruik het woord ‘gestalten’, want ze leken in niets op mannen of vrouwen. Ze hadden geen herkenbare neus en hun ogen waren groot en diep, zonder zichtbare pupillen. Hun gestalte was buitengewoon lang, bijna tot aan het plafond reikend, en hun huid had een vreemde, grijze tint.
Wat me meteen opviel, was hun vreemde flexibiliteit. Ze bewogen zonder enige moeite, als ware het dat ze geen botten hadden. Hun handen waren het meest verontrustend – ze hadden geen vingers zoals wij die kennen. In plaats daarvan bestonden ze uit twee delen, een smal en een breed vlak, vergelijkbaar met een duim en de rest van de vingers, maar het leek één geheel te vormen.
Mijn hart klopte wild in mijn borstkas, maar paradoxaal genoeg voelde ik geen angst. Ik schreeuwde niet, raakte niet in paniek, maar keek enkel verbijsterd toe. Ze kwamen langzaam naar mijn bed toe en begonnen me aan te raken. Dit contact gaf me het gevoel dat ze van rubber waren, extreem zacht en glad. Hun vingers streelden mijn rug, handen, benen en mijn hoofd. Gedurende de hele tijd hielden ze hun donkere, peilloze ogen strak op mij gericht, en ik kon niets anders doen dan terugkijken.
Toen ze eindelijk hun ‘onderzoek’ hadden afgerond, verdwenen ze op dezelfde mysterieuze wijze als ze waren verschenen, recht door het openstaande raam.
De vraag die sindsdien in mijn gedachten blijft hangen, is: waren dit buitenaardse wezens? Het blijft een onbeantwoorde en raadselachtige gebeurtenis die me altijd zal bijblijven.
#BuitenaardseOntmoeting #MysterieuzeWezens #Onverklaarbaar #Paranormaal
Ingezonden: Anoniem
Creatiefrecht: ML