#SpukuTorie 142015 Mijn neefje had gelukkig niet lang geleden op zijn ziekbed. Ik was altijd de favoriete tante Muriel van Nederland en zo ook was Miquel mijn favoriet neefje, altijd aardig en vriendelijk. Zelfs op zijn sterfbed stak hij zijn handjes uit om mijn tranen te drogen: “ik ga voor altijd bij u zijn en ik zal altijd met mijn vliegtuig spelen die u voor me hebt gekocht”…Mijn zus was zo kapot omdat hij haar eerste en toen enige zoon was. Ik heb mijn verblijf verlengd om het leed met haar te delen.
De middag na de begrafenis ben ik nog geweest in Miquels kamer, hij was 8 geworden die dag, heb ik toen nog een verjaardagsliedje gezongen. Ik heb het vliegtuigje, zo een op batterij en een propeller erachter, gehaald uit de verpakking en opgehangen boven zijn bed aan een hangend touwtje. Ik maakte hem aan en de propeller begon te draaien en het vliegtuig vloog rondjes door de kamer, “happy birthday Migi” en ik maakte het uit. Die avond waren we nog tot laat op en zijn pas rond 4 uur gaan slapen.
Toen ik naar boven liep hoorde ik een gelach van een kinderstem en voetstappen rennen over de houtenvloer. Ik ging er gewoon van uit dat mijn verdriet parten speelde met mijn oren. Dit is maar een verbeelding. Ik ging toen direct mijn kamer in en was op het punt te gaan liggen of ik hoorde duidelijk de stem mijn naam noemen, “tante Murielllll”…ik ben gaan zitten op het bed, maakte mijn nachtlamp uit en luisterde met gespitste oren. Ik hoorde heel zachtjes een geneurie van “Happy Birthday” vanuit Migi zijn kamer. Die kamer was trouwens naast de mijne. En opeens hoorde ik de propeller van dat vliegtuigje draaien. Ik wist gelijk dat ik niet droomde en dat dit geen hallucinatie was want ik ben gaan kijken.
Ik ben naar de kamerdeur van Migi gegaan en heb dit hard open gezwaaid en daar hoorde ik direct een fluisterende stem “daagtantemurielhahaha”. “Migi?… Migi ben jij dat?”, vroeg ik. Ik hoorde voetstappen naar mij toe komen en direct kreeg ik vreselijke koude rillingen…ik liep naar binnen, maakte de deur dicht en ben gaan liggen op zijn bed kijkende naar het plafond waar zijn vliegtuig rondvloog. Na zo een vijf minuten zei ik “Migi, kom nou, nu is het tijd om te gaan slapen”…De motor van de propeller viel uit, het licht knipperde en ging uit en ik sluimerde weg toen ik nog zijn stem hoorde zeggen “welterustentantemurielll”.