De Vrouw Van De Housekeeping

#SpukuTorie 862015 Ik werk nog steeds in de hotelbranche, maar dit verhaal is afkomstig van een hotel, waar ik mijn eerste stage heb gelopen als ‘Manager Assistent Housekeeping’. Ik liep mee en leerde het vak al doende tijdens mijn stageperiode in het hotel. Het hotel zelf is 1 van de grootste en mooiste hotels in Suriname en weet ook dat het een hele geschiedenis achter zich heeft. Tijdens mijn stageperiode was met ook bezig met veranderingen aan de stijl, het casino kwam erbij en het buiten terras werd verfraaid. Maar als assistent van de ‘housekeeping’ moest ik het vak goed onder de knie krijgen om zodoende een goede beoordeling te hebben aan het eind van de rit. Maar mijn gemoed werd verhinderd door iets dat ik niet kon verklaren. Het begon allemaal na de uitcheck tijd van 12 uur ’s middags.

Ik zat in het klein hokje van de ‘housekeeping’ samen met andere dames die zich klaar maakten om hun ronde te doen, terwijl de wasserij drukker begon te worden met het verwerken van schoon beddengoed. Ik kreeg de “loper” (een sleutel die elke deur kon open maken) om zo het rijtje op de lijst af te gaan van de vuile kamers en deze open te doen. Ik liep intussen de gang door en begon met de check: Deur openmaken, vacant teken verwijderen en een ronde doen in de kamer, zodat ik een beetje poolshoogte kan nemen van wat er allemaal aangepakt moet worden. Misschien was een lamp stuk of een stopcontact los, gordijnrail kapot etc. etc. Het was een heuse taak en ik hield ervan. Maar op die bewuste dag, maakte ik een kamer open, die op de lijst was aangevinkt als te zijn “Dirty”, maar zag dat de kamer er keurig uitzag. Ik checkte alles en kon niet begrijpen waarom deze kamer er schoon uitzag terwijl er op de lijst duidelijk was aangegeven dat het om een vuile kamer ging. Zal zeker een misverstand zijn bij de uitcheck of misschien was deze kamer nooit ingecheckt. Nadat ik helemaal klaar was met de ronde, ben ik toen geweest naar mijn begeleidster en vertelde haar hetgeen ik heb opgemerkt. “Maak je niet druk erover Mireille, misschien was er een foutje in het systeem opgetreden of het kan zijn dat een gast op het laatste moment een boeking had gecanceld”, zei m’n begeleidster. Maar ik, met het oog op een goede beoordeling, ben toen navraag gaan doen bij de receptie, om wat duidelijkheid te hebben in het systeem en om te zien waar het fout was gegaan. De dames van de receptie keken even perplex naar het scherm, maar zagen geen probleem. De gasten die verbleven in de kamer zijn middernacht uitgecheckt omdat ze een vroege vlucht hadden naar Curaçao. “Dus de kamer is dan vuil, toch?”, vroeg ik. “Ja, we hebben het aangemerkt als vuil, maar jullie zijn ook de eerste ploeg van de ochtend en deze lijst hebben we afgegeven aan je begeleidster”, zei de dame van de balie. “Maar de kamer is schoon…was mijn begeleidster eerder aan het werk?”, vroeg ik. Blijkt dat we omstreeks dezelfde tijd aan het werk aankwamen. Toen gaf haar collega d’r een por onder de arm en zei zachtjes: “Ik denk dat ze het over vrouw Olly heeft”. Opeens zei ze me dat ik me niet druk moest maken om hetgeen er is gebeurd. “Jullie hebben nu dus een kamer minder om schoon te maken”, grapte ze. Ik ben maar teruggegaan naar ons ‘housekeeping’ ruimte en ging verder met mijn werkzaamheden. Ik had inventarisatie check.

Nadat ik al mijn werk zo goed als gedaan had en alles had gerapporteerd aan mijn begeleidster, vroeg ik haar wie van de dames hier “Olly” heette. Ze keek me aan mijn wijdgeopende ogen en schudde even met haar ‘curly’ hoofd en zei: “Wat heb je gehoord en wie heeft je wat verteld.” Ik vertelde haar dat ik een beetje in dept het probleem van vanmorgen wilde onderzoeken, maar toen ik de dames van de receptie om informatie vroeg, zei 1 van ze tegen de ander “ik denk dat ze het over vrouw Olly heeft”. Daarom stel ik de vraag. “Is ze altijd zo vroeg aan het werk?”, vroeg ik lachend. “Ja, ze is altijd vroeg en maakt geen grappen met haar werk”, zei ze serieus en liep toen weg. Mijn vraag was niet beantwoord en ik moest en zal weten wat er precies is gebeurd. Mijn dag was bijna om, en wachtte totdat de laatste persoon was vertrokken. Ik liep direct naar de prikkaarten slot en keek naar alle namen op het bakje…geen enkele Olly kwam voor… (de prikkaarten bakjes hadden wel een probleem, want soms kan een kaart doorschuiven en valt dan in de lange slot. Ik had voorgenomen om alle kaarten de op volgende dag te verwijderen en het slot van de muur halen om te zien of er eventueel nog een kaart in is achter gebleven.

De volgende dag was ik heel vroeg aan het werk. De dames van de receptie waren net bezig met hun half 7 audit en dienstwisseling. Ik liep direct de bocht om en ben rustig alle kaarten gaan weghalen uit het slot. Het slot hing gewoon aan een haakje en kon ik het gemakkelijk van de muur haar. Ik schudde het en hoorde een kaart…er zat een kaart vast in het slot. Met veel moeite heb ik de kaart kunnen krijgen uit het slot en bekeek de naam…er stond erop “Mevrouw H. Olly”, maar niks is geprikt…geen datum, geen tijd. Ik hing het slot weer op en regelde alle kaarten op alfabetische volgorde netjes terug. De dames kwamen 1 voor 1 naar binnen en ging de presentie lijsten ook direct na…maar Olly haar naam kwam nergens in voor. En niemand die binnenkwam pakte de “Olly-kaart”. Opeens kwam mijn begeleider de kamer binnen en begroette me mooi. Ze pakte haar kaart en haar oog viel direct op de kaart van mevrouw Olly. “Oh je hebt het gevonden…het was zeker gevallen in het slot he”, zei ze rustig. “Ben je ready voor de kamer check en de briefing?’, vroeg ze direct. Ik stemde in en ging de lijst van de dirty-rooms af. Dit keer zou mijn begeleidster met me meelopen. Toen we al bij de 12e dirty-room waren aangekomen en ik het slot omdraaide, hoorde ik duidelijk voetstappen op het tapijt rennen. “Zijn er nog mensen in de kamer?”, vroeg ik geschrokken. “Nee, ik denk het niet”, zei mijn begeleidster. “HOUSEKEEPING”, zei ze luid op en tikte 2-maal op de deur. Er kwam geen antwoord, dus maakten we de kamer gewoon open. De kamer was werkelijk vuil, maar ik heb duidelijk iemand horen lopen of rennen toen ik de deur wilde openmaken. Mijn begeleidster zei toen opeens dat ze niemand heeft horen rennen, maar dat ze gewoon volgens protocol deed, indien je niet zeker bent of er mensen in de kamer zijn of niet. “Je zegt eerst luidop “Housekeeping” en dan tik je 2 keer op de deur. Je zal dan direct antwoord moeten krijgen”, zei ze. Verder is er niks vreemds gebeurd, maar toen de middag naderde en iedereen kwam prikken voor vertrek, zat ik alleen in de ruimte bezig met boeken van de stellingskaarten. Opeens ging de deur open (van waar ik zat kon ik de deur niet zien omdat het verder in de gang was), ik hoorde iemand lopen naar binnen en stond net op het punt te groeten of mijn oog viel op de slot met de prikkaarten…er was beweging bij de kaart van Olly en floep!!…daar verdween het weer en viel terug in het slot. Het werd zo koud ineens, of ik hoorde de deur weer dichtgaan en heel onverstaanbaar hoorde ik “Fijne Middag” en toen sloeg de deur dicht.

Wie is deze mysterieuze ‘vrouw Olly, waarover de mensen het hebben. Ik wilde weten en moest erachter komen. Een ochtend toen ik weer vroeg aan het werk was, zat er een kar met vuile was op de gang, niet ver van het kantoortje. Ik liep even het kantoortje in en kwam na enkele seconden er weer uit om naar het toilet te gaan…de kar stond nu helemaal aan het eind van de gang. Opeens bewoog de kar weg, en verdween om de bocht. Ik ben zo geschrokken dat ik direct rende naar de receptie. De dames schoten me direct te hulp en vroegen wat er aan de hand was. Ik stotterde en kon niet uit mijn woorden komen of 1 van de dames zei: “Het is vrouw Olly…a sji’eng.” “Vrouw Olly is een geest?”, zei ik hysterisch. Mijn hart klopte tot in mijn keel en ik begon te snakken naar adem. “Rustig…rustig mevrouw Mireille…neem wat ‘alcolade’”, zei de dame. Ik kwam weer bij en sprong direct af op mijn begeleidster toen ze naar binnen liep. “Tang wat is er gebeurd…het lijkt alsof je spoken hebt gezien”, zei ze lachend. “Spoken…spoken…vrouw Olly is een spook”, zei ik, bijna barstende in tranen. “Kom met me mee”, zei ze opeens. Toen we op het kantoortje zaten heeft ze me alles verteld. Ze haalde een hele oude verbleekt boekje tevoorschijn met de jubilarissen van de jaren 80. “Lees dit, wat staat hier”, zei ze terwijl ze met het boekje overhandigde. En daar stond het: “Vrouw Olly, de vrouw van het eerste uur”. Deze vrouw was er vanaf het begin toen het hotel pas was gebouwd. Ik zag haar zitten in een ‘kotto’ op een foto in het boekje. Een mooie statige vrouw…en je kon zien dat ze streng was. “Is zij nog hier…ik bedoel…zij spookt?”, vroeg ik verward. “Neen, wat er gebeurd zijn slecht recidiverende energieën van haar en keer op keer worden we geconfronteerd met schone kamers, of dingen die reeds gedaan zijn terwijl niemand een hand aan heeft aangebracht. Ze rust in vrede…maar dit zijn gewoontes die gemanifesteerd worden door energie…zie het als wanneer je een lied zou opnemen op een cassettebandje…je kan het lied keer op keer afspelen…hetzelfde gebeurd er hier.

Ik was vanaf die dag niet meer bang. Maar ik kon mezelf zien in de vrouw Olly als ik het boekje helemaal lees. Ze was streng, maar een vrouw met daadkracht. Respect en ode aan deze mevrouw…. Vrouw Olly