De Massagetafel

#SpukuTorie 1192015 Ik was 11 jaartjes jong toen ik ontdekte dat ik meer kan zien dan alleen de fysieke dingen. Ik wist toen nog niet dat het een gave was, maar bang werd ik niet. Mijn vader begon me te begeleiden op het moment dat hij merkte dat ik soms met dingen sprak die voor hem herkenbaar waren. Hij zelf had die gave ook en ik ben geboren ermee. Ik erfde dus deze gave van hem. Naarmate ik ouder werd, kreeg ik heel veel mee over hoe om te gaan ermee en wat ik er allemaal mee kon doen. Maar hoe ouder ik werd, des te minder ik mijn tijd besteedde aan de gave. Ik begon de kunst te leren van mijn moeder, die doekoen is, hoe ik mensen moet masseren en hoe dit te doen met respect en eer. Een doekoen is een vrouw die de Javaanse culturele ceremonie leidt. Mijn moeder heeft me zodanig getraind dat ik op mijn 23e al begon te werken als masseuse.

Maar ik begon op te merken dat de gave altijd om de hoek komt kijken als ik mijn werk als masseuse deed. Soms sta ik plotseling stil en zie mensen voor me staan, soms kan het ook gewoon om 1 persoon gaan. Zodra iemand zich volgens afspraak aanmeldde, kwam het gezicht van de persoon mij dan bekend voor. Het waren vaak dezelfde mensen die ik voor me zag staan. Ik wist dan precies waar de pijn zat, wat de oorzaak was ervan en hoe ik de persoon het best kan masseren om bijvoorbeeld een kwade kwelgeest uit de persoon te krijgen. Ik begon toen mijn gave te gebruiken in het masseer werk en wist dan met een blij hart dat ik een persoon masseer die later helemaal beter is of ontwricht is van de kwelgeest.

Maar om een beetje te vertellen over hoe ik allemaal te werk ga. Iedereen die bij mij komt masseren doet dat volgens afspraak. Ik weet meestal wie zal komen en hoe de persoon eruitziet. Als ze zich aanmelden, worden ze met alle respect behandeld. Ik kan dan direct “kijken” of er meer zit achter de pijnen en doe er alles aan om deze pijnen weg te krijgen. Als ze klaar zijn met de massage mogen ze zelf hun eigen bijdrage zetten in een daarvoor bestemd bakje. Zo was er dit keer een klant die belde voor een afspraak. Maar hier ging het om een vaste klant die vaker bij mij op de massagetafel lag. Ik maakte een afspraak voor 7 uur dezelfde avond. Toen ze aankwam voelde ik direct een steek in mijn geestesoog, dat is het gedeelte tussen de twee normale ogen. Alles leek heel verward, maar ik zette me heel sterk voor hetgeen er zich afspeelde in mijn massage kamer. Ik dacht dat ze misschien met een heel zwaar ding op zich was gekomen. Ze sprak niet en liep regelrecht naar de tafel en klom erop en lag met haar rug. (Men kan zich uitkleden in de daarvoor bestemde kamer alvorens ze de kamer betraden waar ik masseerde. Ik liep naar haar toe en begon haar op de rug te masseren. Haar huid leek strakker, echt veel strakker te zijn dan een normaal mens en ze voelde tevens ijskoud aan. Ik zette direct mijn ventilator uit, omdat ik dacht dat ze het misschien te koud zou hebben. Hoe meer ik begon te masseren, des te waziger ik begon te zien met mijn geestesoog. Iets was niet goed. Ik kon niet “kijken” zoals gewoonlijk en dat baarde mij echt zorgen. Dat wat op die mevrouw zat leek haar te hebben overgenomen. Ik sprak toen met haar en we communiceerden normaal als ik altijd die bij al mijn klanten.

Toen ik helemaal klaar was met masseren, voelde ik me nog niet helemaal de oude. Ik sprak met haar en kon haar wel in het gezicht aankijken, maar haar ogen vermeden de mijne en dat was echt opvallend. Ik forceerde niets. Ze liep naar de kleedkamer en kleedde zich weer aan en liep toen terug naar de massagekamer en plaatste het geld in het bakje. Ze plaatste zelfs meer, dan wat ik gewend van haar was. Op hetzelfde moment tuimelde een plastic flesje met massageolie naast mijn voeten. Ik kon het gelukkig nog heel snel oppakken. Toen ik weer keek naar de deur waar ze stond, was ze weg. Ik keek nog door de shutters van de kamer naar buiten, zodat ik haar naar buiten kon zien lopen via de voordeur…maar de deur werd nooit opengemaakt. Ik rende direct de gang in om te kijken of ze misschien nog daar was…er was niets en niemand in de gang. Ik zocht er toen nog steeds niks achter en dacht dat ze gewoon haast had en heel snel eruit geglipt was.

De volgende ochtend belde die dame me op die ik gemasseerd had en ze zei me: “Goede morgen mevr. Ann. Sorry dat ik gisterenavond niet kon komen. Ik had me echt verslapen. Mijn verontschuldigingen hoor.” Ik heb die dame wel niet verteld wat ik heb mee gemaakt, want ik wou der niet bang maken. Ik legde neer en begon toen na te denken wie die dame dan eigenlijk was. Ik begon te vermoeden dat het een geest is geweest die zichzelf tastbaar kon maken, of dat het juist andersom is: “Dat ik met mijn geest aan het masseren was…misschien daarom het wazige zicht.” Ik vermoedde dat het een geest was die hulp nodig had en dat ik open stond voor hem/haar. Na deze ontmoeting heb ik vele malen hetzelfde meegemaakt met andere geesten, maar ik was sterk genoeg om niet ziek te worden.

Was de mevrouw uitgetreden tijdens haar slaap? Dat is ook een vraag geweest waarmee ik zat. Ik masseer nu al 25 jaren. Ondanks alles wat ik heb meegemaakt, ga ik toch door. Het is mijn hobby. Ik voel me heel prettig als mensen genezen worden. Ik wil dit wel erbij vermelden…mijn 3 kinderen…die ben ik nu ook aan het begeleiden.