#SpukuTorie 642015 Ik heb nooit geloofd in spoken of geesten of hoe je ze ook maar wilt noemen. Sceptische en alles dat betrekking heeft op het bovennatuurlijke nemen met korreltjes zout. Maar toen ik geconfronteerd werd met het Genesis gedeelte in de Bijbel, -echt gro skin-, kwam ik tot de ontdekking dat de man die we God noemen, in principe geest is. Hij is een geest. Check dat ding in Genesis 1 vers 26 waar Hij met zijn eigen mond zegt: “Laat ons mensen maken naar ONS BEELD, als ONZE GELIJKENIS”…. En als je verder leest zegt Hij dat hij aangeeft in vers 28 dat wij, de geesten, talrijk moeten worden en de aarde moesten vullen enzovoort enzovoorts. Maar tot mijn schrik zegt Hij in Genesis 2 vers 6 –GRO SKIN NOGMAALS- …toen FORMEERDE God de mens van STOF uit de aardbodem en alzo werd de mens tot een levend wezen. Een eyeopener was het voor mij en mijn man. Dus in principe krioelt het van geesten op deze aarde, die wachten op een lichaam om in geboren te worden. Maar zo ook zijn er andere geesten, die niet van God zijn…en daarover gaat mijn verhaal. Wat ik heb gezien, heeft mij echt nog meer doen geloven, dat er echt meer is op deze aarde.
We hadden een stuk grond gekocht op een oord, waar ze mooie kaveltjes hebben gemaakt na de ontbossing. Het oord ligt aan de Suriname rivier en niet echt zo ver van de stad, maar wel voorbij Suralco. We hadden toen een leuk huis gebouwd op een mooie kavel met een smalle goot aan de achter kant die uit kwam op de rivier. Als we een bootje hadden konden we gewoon vanuit ons achtererf, varen naar de rivier. We hadden gekozen voor het bouwen van een woning met een verdieping. In de verdieping zouden alle slaapkamers zijn en op de begane grond de keuken en alle dingen die je kan doen met een groep zoals spelletjes, pool enz. enz. Onze gezin en de familie Veenstra waren toen de eerste mensen die een buitenhuisje hadden gebouwd op het oord. Het was allemaal geweldig en geloof me, we waren bijna elk weekend op het oord. Maar het begon allemaal na een boswandeling.
Mijn man en zijn vrienden hadden een vrijdag avond een planning gemaakt om in het bos te kamperen en daarna de volgende dag terug te keren. Ik had er geen probleem mee en de andere vrouwen bleven dus bij mij. We hebben het echt gezellig gemaakt zonder de mannen erbij. Bijna net als die ‘Parbo-bier’ reclame…haha ik moet zelfs erom lachen. De volgende dag kwamen de mannen terug naar huis met al hun ‘bagasi’ en spreidden alles uit op het erf zodat de dingen konden drogen. Het had trouwens verschrikkelijk hard geregend die avond daarvoor en ja…ze hadden maar 1 tent. Anyways…enige wat ik vreemd vond aan mijn man is zijn schaduw. Ik ben al zoveel jaren met die man en dat was direct heet opvallende aan het. Zodra hij ergens tegenaan kwam en zijn schaduw kaatste op het ding (muur, deur enz. enz.) dan leek het erop dat er nog iemand achter hem stond. Alsof hij 2 schaduwen had. Hij deed niet vreemd, gelukkig maar.
Maar de avond naderde en mijn man en ik zaten in de woonkamer beneden in de luie bank te kijken naar een film op mijn laptop. De anderen waren al boven in diepe rust, want het was al mooi laat geworden. Toen de film afgelopen was hoorde ik hem snurken en dan wist ik direct dat hij buiten westen is. Ik liet me los uit zijn omarming om even naar toilet te gaan en zou dan even nog een thee opzetten en kijken naar mijn favoriete tv serie die ik had gedownload. Ik had al plaatsgenomen in de 1-zit en trok te laptop voor mij op de sofa, toen ik opeens een doffe luide knal hoorde, alsof iets is gevallen op de houten vloer boven. Ik keek nog even naar het plafond en ging er gewoon vanuit dat er iets is gevallen van iemand op bed ofzo. Opeens hoorde ik het weer, maar dit keer kwam het geluid vanuit de richting van de trap die naar boven leidt. Ik keek naar de trap en daar zag ik een stront ding liggen op de traptreden. Ik zeggen liggen, omdat het daarop leek, maar als ik het zo kan uitleggen: Het ding stond op twee benen met de voeten achterstevoren, waarvan de knieën zelf naar achteren gericht zijn en vanaf daar waren de rest van de boven benen en het lichaam op de trap. Ik was van schrik met stomheid geslagen en kon niet eens een move maken om te rennen, laat staan te gillen. Toen zag ik vanwaar het geluid kwam…het kwam van het hoofd van dat ding. Het trok zich op met magere dunnen armen en ging de trap af terwijl het hoofd bengelde onder de schouders. Toen het op de onderste tree was gekomen liet het zich vallen en toen kwam het hoofd met een smak op de tree terecht. Ik hoorde toen de naam van mijn man uit de richting van dat ding komen. Ik kon geen gezicht zien, geen mond, geen ogen…niets…alleen een soort lichaam dat gehandicapt leek. Opeens renden de achterstevoren voeten naar beneden en toen ze bij de onderste trap kwamen liepen ze zodanig, dat de rest van het lichaam, naar voren geschoven werd. Ik begon in mezelf verwarrend te bidden en te hopen dat dit maar een droom is waaruit ik maar snel moest ontwaken. Mijn hart klopte zo snel en hard, dat ik het kon voelen ik mijn hoofd. Toen het ding bij mijn slapende man was gekomen, trok het zichzelf weer op en keek met het bengelde hoofd naar mijn man. Opeens plaatste het zijn “mond” op het voorhoofd van mijn man en begon heel hard te ademen…alsof het zijn voorhoofd zoog. Ik voelde me opeens gesterkt na het gebed en langzaam begon ik de Naam van Jezus te roepen. Ik bleef het herhalen totdat ik mijn echte stem terug had en het uitgilde “IN JEZUS NAAM VAAR UITTTTTTT”. Het ding schrok blijkbaar en keerde snel het “hoofd” om naar mij en er verschenen twee witte gaten in het hoofd…het veranderde zo snel van gedaante…ik kan me herinneren dat er plotseling hele lange haren zaten aan het hoofd en het lichaam kreeg een structuur als van een vrouw. Ik zag het opeens opstaan en het reikte tot aan het plafond. En terwijl het weg liep…het liep als het ware achteruit…want het kon me zien, terwijl de voeten achterstevoren zijn gekeerd. Het rende weg.
Ik begon toen echt sterk en vurig te binnen en begon het huis te zegenen en gevraagd dat de Heilige Geest van God het huis moest beschermen. Opeens begon mijn man zwaar te hoesten, alsof hij zich heeft verslikt in zijn slaap. Ik rende gelijk naar hem toen en hielp hem recht op zitten. Hij zei dat hij een rare droom heeft gehad. Hij vertelde me dat hij droomde dat hij nog in het bos was met zijn vrienden en dat er een vrouw naar hem toe kwam om hem te vragen om mee te gaan naar haar land. Hij heeft haar gevolgd, maar hoe hij de andere vrienden probeerde uit te leggen dat hij weggaat, leek het alsof ze niet reageerden. Hij liep met haar mee, maar toen ze een smal kreekje had overgestoken, moest mijn man alleen nog de oversteek doen. Hij stapte in de kreek en in 1 klap zakte hij in het zand en kwam onder het water terecht. Het water kwam al in zijn longen terecht toen hij opeens mijn stem hoorde roepen en bidden.
Weet je waarom we altijd zo nieuwsgierig zijn naar het onzichtbare? Weet je waarom we naar de kerk gaan? Weet je waarom we ons veilig voelen bij God? Omdat we eigenlijk allemaal geesten zijn. Geesten die in een lichaam verbonden zijn aan deze wereld. Iets waar andere geesten zonder lichaam een hekel aan hebben.
El Dorpha “Admin Collectief”