#SpukuTorie 662015 Als het aan mij mocht liggen, hadden we deze business helemaal stopgezet. Maar met geluk en doorzettingsvermogen, hadden mijn man en ik, het beste uit kunnen halen met advies van ouderen en kenners van het bovennatuurlijke. Maar om jullie te vertellen waar het allemaal is begonnen…wel, het begon allemaal bij een gedachte voor het opzetten van een eigen bedrijf. We dienden ons plan in bij ‘Godo’ en na de goedkeuring kregen we een accountant aangewezen die ons bij zou staan gedurende het traject van opzetten en vormgeven aan het bedrijf. Eindelijk hadden we ons eigen Woning Verhuurbedrijf. Hoe ging dit alles te werk? We kochten oude woningen op en knapten ze op voor verhuur. We hadden binnen 2 jaren tijd 5 huizen in ons bezit. Een geweldig idee, maar het kreeg een staart.
We hoorden dat er een koopje was op Noord. Het zou een oud pand zijn geweest die vroeger gebruikt werd als kantoorruimte door een overheidsdirectoraat. In principe was het een woonhuis, maar het was toen omgebouwd tot kantoorruimte en had ook de uitstraling als van een echt kantoorgebouw. We kregen van de makelaar te horen dat de loods aan de achterkant van het erf, de meeste dingen bezit die waren weggehaald om het huis tot een kantoor te maken. Van alles was er in de loods te vinden. De aannemer die we hadden aangetrokken, kon na een korte inspectieronde in het huis en in de loods aangeven, dat de meeste antieke spullen gewoon weer gebruikt konden worden. Het zou de sfeer en de feeling van het huis terugbrengen. “It’ll feel like a home again”, grapte hij nog in het Guyanees Engels.
De woning werd na een tijd opgeleverd en zag eruit als een mooi, warm en uitnodigende huis. We namen onze ronde in het huis en merkten op dat de badruimte er een beetje leeg uitzag. We zagen dat er 4 gaten op de vloer waren dichtgemaakt met rubber en vroegen aan de aannemer waarvoor ze dienden. Hij vertelde ons dat er in de loods een oude antieke badkuip was gevonden, die hij bewust niet heeft laten installeren, omdat hij ervanuit ging dat we zo een oud ding niet zouden willen hebben in het huis. “Daarom heb ik de gaten dichtgemaakt met rubberen dopjes”, zei hij. We vroegen hem om de badkuip te bezichtigen. Hij bracht ons naar de loods en wees ons de badkuip die onder bouwplastic was verborgen. Het was een mooie crème badkuip op 4 pootjes. “Dit moet naar boven Patrick”, zei ik nog tegen mijn man. Na overeenstemming werd besloten om de badkuip toch in het huis te plaatsen. We hebben de aannemer een nieuwe set aan kranen laten kopen en voordat je het doorhad, was de badruimte een sjiek plekje met een badkuip. Een familie die op de wachtlijst stond, kon eindelijk intrek nemen.
Wij brengen nooit verrassingsbezoeken aan het huis, gewoon omdat we vinden dat het niet gepast is. In het contract staan alle afspraken en beide partijen gaan akkoord met de punten opgenomen in het contract. Halverwege het huurjaar, werden we opgebeld om dringend naar het huis te komen omdat er zich wat heeft voorgedaan, dat vreemd en niet te verklaren is, zoals de mevrouw het aangaf. We raceten naar het huis toe en vonden de hele familie beneden op het voor terras zitten. De kinderen huilend en de man zijn vrouw troostende. “Wat is er gebeurd? Is er iets met 1 van jullie gebeurd?”, vroeg ik geschrokken. Mevrouw Cynthia schudde haar hoofd langzaam en zei: “Nee, er is niks met ons gebeurd…maar er is iets met de badkamer”. “We hebben een scheerspiegel in de badkamer met de optie om het te kunnen fixeren in verschillende standen, idem dito voor de spiegel bij de wasbak die met scharnieren naar boven en beneden gesteld kan worden”, vertelde ze mij. “Ik lag in de badkuip en toen hoorde ik het geluid van de scheerspiegel van mijn man…ik keek in de richting ervan en zag het zich plotseling bewoog naar mijn richting”, zei ze stotterend. Ze vertelde ons dat toen ze eenmaal uit de badruimte was, de deur achter haar dichtsloeg en ze allemaal kinderstemmen en spartelend water hoorde. Ik wilde haar niet geloven, maar toen ik keek naar de gezichten van de kinderen, wist ik dat dit ernstig was. We hebben toen van alles geprobeerd om de familie volgens het contract te houden in ons huis, maar ze wilden na 3 maanden niet meer. We moesten het huis direct weer zien te verhuren voor anderen, omdat de kosten gedekt moesten worden van de verbouwing en de lening die we hadden bij ‘Godo’.
We huurden het aan een buitenlandse familie. We moesten echt alles in het ‘Sranan’ doen, omdat ze geen Nederlands noch Engels spraken. Toen we ze op de hoogte stelden van de dingen die de vorige huurders hebben meegemaakt, verzekerde de oudere van de familie, dat we ons niet druk hoefden te maken daarmee. Ze weten te dealen met zulke situaties. We hadden toen onze nieuwe huurders in het huis. Het was zeker na een jaar dat we werden opgebeld door de politie om ons op de plek te begeven van 1 van onze huurwoningen. Toen de politie de straatnaam noemde, sprong mijn hart tot in mijn keel. “Wat is er nou weer gebeurd en waarom de politie”, dacht ik in mezelf. Toen we aankwamen op het adres zagen we dat de hele omgeving bijna was afgebakend. Het was toen duidelijk voor ons geworden dat er iets fout is gebeurd in onze woning. De inspecteur begon ons te vertellen dat ze het huis voor onbepaald tijd gaan moeten gebruiken voor onderzoek die van “dusdanige aard” was. “Wat is er gebeurd?”, vroeg ik de politie. Hij stak zijn vinger uit naar het balkon en zei dat ik naar binnen moest kijken…. “Daar hing een man aan de plafondventilator. Ik schrok zo erg dat ik begon te huilen. Mijn man nam me direct in de armen omdat hij wist dat ik ‘anytime’ zou kunnen flauwvallen. “Waar zijn de andere familieleden…waar zijn de kinderen”, vroeg ik aan de agent. “Mevrouw, de kinderen zijn er ook niet meer”, zei de agent. “…shit man …die badkuip”, zei ik zachtjes tegen mijn man. De agent draaide zich om en zei streng: “Weet u meer van de situatie mevrouw?” Ik vertelde hem het probleem dat de vorige huurder had ondervonden in de badruimte toen ze in de badkuip lag. Hij nam toen mijn man apart om met hem te praten. In zag mijn man bleek worden toen de agent hem wat vertelde in zijn oor.
Mijn man kwam bij me en hield me stevig vast. “Joyce, jaren voordat dit huis als kantoorruimte werd gebruikt, was er een moord gebeurd. Twee kinderen waren verdronken in de badkuip, maar het was geen ongeluk zoals de vader toen had verklaard”, vertelde hij me. “Maar wat heeft het te maken met wat er nu gebeurd is Patrick”, vroeg ik verward. “Joyce, de kinderen van deze familie zijn in de badkuip gevonden…en niet heel”.
El Dorpha “Admin Collectief”