Het Huis Aan De Kasjoemastraat

Inleiding: Onvergetelijke Herinneringen aan de Moengostraat

Mijn naam is Raoel en wat ik vertel, staat nog helder in mijn geheugen gegrift. Ondanks dat dit zich jaren geleden afspeelde, toen de Moengostraat nog een levendige buurt was. Ik woonde in de Mankistraat en een zijstraat daarvan was de Kasjoemastraat. Mijn voetbalvrienden woonden in de Moengostraat. Op een zaterdag, na het voetballen, zijn we nog bij een klein Chinees restaurant op de hoek geweest, dat we ‘Never Sleep’ noemden. We genoten van het heerlijke eten en bleven kletsen tot bijna half één in de ochtend. Nadat we elkaar gegroet hadden, staarde ik naar de afstand die ik te voet moest afleggen. Ach, dit deed ik elke zaterdag.

Bron Foto: Spuku Tori OpenArt
Bron Foto: Spuku Tori OpenArt

Een Onverwachte Wendig: Een Ontmoeting bij de Groentekraam

Rond die tijd was de Kwattaweg uitgestorven en bijna bij Margriet, waar mevrouw Paddie vroeger rijst verkocht, stond een groentekraam. Daar kon ik overduidelijk de gestalte van een man zien, enigszins verscholen in de schaduw van de kraam. Terwijl ik naderbij kwam, hoorde ik een zacht geluid, als het gekreun van iemand. Toen ik dichtbij genoeg was, wierp ik een vluchtige blik op de gedaante en merkte dat het een man was, met zijn rug naar mij toegekeerd. Ik wilde snel voorbij lopen en zei nog: “Ai vader, tek a neti jere.” Het gorgelende geluid stopte toen hij zijn arm en vinger naar de overkant uitstak en zei: “Abra mi.” Je denkt dat je een oude man niet kunt negeren, dus stak ik mijn arm uit en zijn hoofd viel plotseling naar achteren, vergezeld van een luid gorgelend geluid. Ik schrok zo erg dat ik zelfs in mijn broek plaste van angst.


Een Huiveringwekkende Confrontatie: Het Gezicht zonder Ogen

Daar stond een man met zijn rug naar mij toe en zijn hoofd op zijn rug, waar zijn ogen zwarte, donkere gaten waren. Toen kwam ik weer tot bezinning en zette het op een keiharde sprint richting huis. Ik keek maar één keer om, maar zag hem niet meer staan. Aangekomen in de Kasjoemastraat merkte ik meteen dat de stroom was uitgevallen. Ik vloekte binnensmonds en haalde de sleutel tevoorschijn om de zijdeur te openen. Eindelijk was ik veilig thuis. Ik vond de kaars die mijn moeder had gebruikt, zij sliep al, stak hem aan en nam een uitgebreid bad. Toen ik de kraan dichtdraaide, hoorde ik geblaas, afkomstig van buiten de zijdeur. Ik keek door het raam in de deur naar buiten en zag een bruin paard staan. Ik schrok me rot! Mijn hart bonsde in mijn keel en plotseling begonnen de starterlichten van alle ‘fluorescent’ lampen in huis te knipperen. Eindelijk was er stroom. Ik hoorde daarna niets meer van buiten. Het paard was ook nergens meer te bekennen.


De Onthutsende Onthulling: Paranormale Gebeurtenissen Escaleren

Op dat moment werd mijn moeder wakker en kwam de keuken in terwijl ik aan het eten was. We zaten nog even en hoorden allebei het geluid van een ‘fluorescent’ lamp die werd losgedraaid – je kent dat geluid wel. En toen plotseling: BOEFFFF, hard op de tafel waar mijn moeder en ik zaten. We renden direct naar haar kamer en bleven daar tot de volgende ochtend. Toen we uit haar kamer kwamen, waren alle lampen in huis losgedraaid en over de hele vloer verspreid. Niet lang daarna zijn we verhuisd, omdat de situatie thuis steeds gevaarlijker en beangstigender werd. De persoon die was komen kijken, zei zelfs dat er meer in het huis aanwezig was, maar de man was nergens te bekennen.

Een Eeuwige Herinnering: De Nasleep van het Paranormale

We wonen nu niet meer in de Kasjoemastraat en ik zal het huisnummer niet vermelden. Maar tot op de dag van vandaag kan niemand in het huis blijven wonen. Je mag zelf langskomen om te zien. Het huis bevindt zich rechts van de Kasjoemastraat, als je vanuit de Mankiestraat komt. Het is de enige laagbouwwoning die er zo vervallen uitziet. Soms zie ik de oude man nog als ik langsrijd bij Majella en Margiet. Wat ik heb vernomen, is dat de man een bewoner was van Majella en op een onbewaakt moment was weggelopen. Hij wilde de straat oversteken en kwam daarbij om het leven door een aanrijding. Dus als jullie de man zien, rij alsjeblieft door.


1 gedachte over “Het Huis Aan De Kasjoemastraat”

  1. woon in nederland vanaf mijn dertiende jaar en ben inmiddels 60 jaar en ik werk als verkeersregelaar,wat ik wil zeggen dat ik overal in nederland heb gestaan om verkeer te regelen(soms stond ik in mijn eentje)waar 1 lantaarnpaal verlicht was en links en rechts was alleen boerderijen,moest van 6 tot 6 staan op de weg maar nooit wat meegemaakt.

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven