Je zit in je woonkamer, het licht van de ondergaande zon werpt lange schaduwen door de kamer. Terwijl je daar zit, begint een onverklaarbaar kille wind door de kamer te waaien, waardoor je haren overeind gaan staan. Je ziet bewegingen in de hoeken van je ogen, maar telkens als je kijkt, is er niets te zien.
Terwijl je opstaat en naar de keuken loopt, hoor je zacht gefluister achter je. Een zachte stem lijkt je naam te noemen, maar wanneer je omkijkt, is er niemand. Het geluid lijkt uit de schaduwen zelf te komen, een fluistering van iets dat ongrijpbaar is.
Later, als je je tanden poetst in de badkamer, vangt de spiegel je reflectie op, maar je ziet ook iets anders in je perifere zicht. Een donkere gestalte lijkt zich te bewegen in de hoek van je slaapkamer. Je hart bonst terwijl je je omdraait, maar er is niets te zien. Toch blijft het gevoel van een aanwezigheid sluimeren.
Wanneer je ’s nachts in bed ligt, omringd door duisternis, lijkt de kamer plotseling kouder te worden. Je trekt de dekens strakker om je heen, maar je voelt nog steeds een onzichtbare aanwezigheid naast je. Een lichte aanraking op je arm laat je rillen. Je sluit je ogen en probeert jezelf ervan te overtuigen dat het je verbeelding is, maar de sensatie blijft hangen.
De volgende dag, terwijl je in de keuken staat, lijkt een flits van beweging langs de rand van je gezichtsveld te schieten. Je draait je snel om, maar er is niets. De schaduwen lijken levendig te worden, dansend en kronkelend, alsof ze een geheim met zich meedragen dat je niet kunt ontcijferen.
Je zit op het toilet en plots voel je een ijzige lucht langs de linkerkant van je ruggengraat glijden. Een onverklaarbare rilling trekt over je huid. Je durft niet te kijken, maar het intense gevoel van ogen diep in je richting staren, houdt je in zijn greep. De normale geluiden van je huis lijken gedempt, overstemd door de onzichtbare aanwezigheid die je ongemakkelijk maakt. Iedere vezel in je lichaam schreeuwt om weg te kijken, om het toilet te verlaten, maar je zit vast, verlamd door de koude huivering die je ruggengraat doordringt.
Terwijl je het toilet doortrekt, hoor je een zacht gelach dat je rillingen bezorgt. Het lijkt te komen vanuit de hoek van de muur, een plek die normaal gesproken geen geluid hoort voort te brengen. Je voelt een koude rilling over je rug lopen terwijl je je afvraagt wat voor aanwezigheid er in je huis ronddwaalt.
In de dagen die volgen, blijven de vreemde waarnemingen zich opstapelen. Je ruikt af en toe een muffe geur, alsof iets lang geleden is achtergebleven. Soms proef je een vreemde smaak in de lucht, bitter en onbekend.
Elke nacht lijkt de aanwezigheid sterker te worden. Je voelt adem op je nek, hoort gefluister in je oren, ziet schimmen bewegen in de duisternis van je kamer. De hoeken van je huis lijken te pulseren met een verborgen energie, een aanwezigheid die je niet kunt negeren.
Je besluit om een vriend of kennis te raadplegen, iemand die bekend is met het bovennatuurlijke. Terwijl ze je huis onderzoekt, merk je dat haar gezicht betrekt. “Er is hier iets,” zegt ze, haar stem ernstig. “Een schaduwmens, een entiteit die zich voedt met angst en onzekerheid.”
Je hart bonst terwijl ze verder praat over de duistere geschiedenis die deze entiteit kan hebben. Ze stelt voor om een zuiveringsritueel uit te voeren, om de negatieve energie te verdrijven en de schaduwmens te laten gaan.
Terwijl het ritueel plaatsvindt, voel je een krachtige golf van emoties door je heen gaan. Angst, verdriet, onzekerheid – alles lijkt te worden losgelaten. De kou verdwijnt, de schimmen vervagen en de aanrakingen stoppen. Langzaam herstelt de rust in je huis.
Maar soms, als je in de hoeken van je ogen kijkt, denk je nog steeds iets te zien bewegen. Een flits van duisternis, een schim die voorbijglijdt. Is het je verbeelding of is er nog steeds iets achtergebleven? Je zult het nooit zeker weten, maar je hebt geleerd om je angsten onder ogen te zien en de duisternis te trotseren die in de hoeken van je huis schuilt.
Je huis zal nooit meer hetzelfde zijn, maar je hebt de kracht om ermee te leven. Want soms zijn schaduwen meer dan alleen maar duisternis – ze zijn een herinnering aan de kracht die je van binnenuit kunt vinden.