Sinds mijn vroegste herinneringen ging ik altijd kamperen met mijn broer en zijn gezin. Zijn kinderen en ik schelen niet veel in leeftijd. Dit keer hadden we besloten om een week naar Tibiti te gaan. De extra lange laadbak van de vrachtwagen werd omgetoverd tot een comfortabele plek voor onze reis. We vertrokken om middernacht om de hitte van de dag te vermijden. In de laadbak was er genoeg ruimte om te liggen, en bovenop was de boot stevig vastgebonden, met een vriezer vol ijs en kip. Kortom, we waren goed voorbereid.
Mijn broer stopte elke paar uur om onze benen te strekken, en rond 5 uur in de ochtend maakten we een tussenstop langs de weg om even te rusten. Na een paar uurtjes gingen we weer verder en bereikten uiteindelijk Tibiti. Aanvankelijk waren we van plan om in het dorp te verblijven, omdat we er iemand kenden. Maar toen ik de plek onder de brug zag, kon ik mijn broer overtuigen om daar ons kamp op te slaan.
Iedereen werkte samen om de nodige voorbereidingen te treffen. De rivier lag vlakbij, dus we konden gemakkelijk gaan zwemmen, wat we ook meteen deden. We hingen onze hangmatten in een halve cirkel op en in het midden zetten we een kamp op voor degenen die niet in hangmatten wilden slapen.
In de late namiddag lag ik in mijn hangmat, en plotseling raakte het touw los en gleed ik rustig op de grond. Wat vreemd was, is dat ik niet viel. Het leek alsof de hangmat heel beheerst op de grond werd gelegd. Ik mopperde een beetje op mijn neefje, omdat ik dacht dat hij het niet goed had vastgemaakt. Mijn neefje maakte de hangmat opnieuw vast en ik ging er weer in liggen.
Maar na ongeveer tien minuten gebeurde precies hetzelfde. Mijn hangmat raakte los en werd rustig op de grond gelegd. Mijn broer zei toen dat we de hangmat ergens anders moesten vastmaken. Ik ging weer in mijn hangmat liggen, en ineens hoorde ik een langgerekt gefluit… Iets kwam met enorme snelheid naar beneden, vlakbij de boom waar mijn hangmat eerder aan vast zat, en schoot meteen weer omhoog. Het ging allemaal heel snel, en ik kon niet zien wat het was. Ik hoorde alleen de geluiden: fffffffttttt… bam… fffffffttttt. Toen werd het stil. Met gesperde ogen en stomverbaasd over hetgeen we net hebben ervaren, keken we elkaar aan.
Mijn broer zei dat mijn hangmat in de weg zat van iets, vandaar dat het losraakte. Maar ik denk zelf dat wat er ook gebeurde, het mij geen kwaad wilde doen. Wat het kan zijn of zou kunnen zijn is mijn grootste vraag.
Ingezonden door Anoniem
#Mysterie #Kamperen #TibitiBrug #Onverklaarbaar #Paranormaal #Avontuur