Ik ben Avinash, en ik werk als ICT-er in een bekend ziekenhuis in Suriname. Mijn taak is het onderhouden en repareren van apparatuur die wordt gebruikt in de operatiekamer. Als je me een paar jaar geleden had verteld dat ik mijn dagen zou doorbrengen in een ziekenhuis, zou ik je waarschijnlijk uitgelachen hebben. Maar het […]
De Duistere Ontmoeting: Een ICT-er’s Bizarre Ervaring in het Ziekenhuis Meer lezen »
Dit verhaal zal me mijn hele leven bijblijven. Daarom ben ik naar Nederland verhuisd. Wonden kunnen helen, maar littekens blijven. Ik was net 24 jaar oud, getrouwd en had één dochter. Wij runden een cafetaria in Zorg en Hoop, waar ik de leiding had. Mijn moeder bakte van huis uit heerlijke ‘bojo’s’ en ‘pom’ voor
Littekens van het Onzichtbare: Een Verhaal van Familie, Magie en Overleven Meer lezen »
In het jaar 2006 belandde ik op de Intensivecareafdeling van het Academisch Ziekenhuis hier in Suriname. Ik kan me nog een aantal dingen herinneren van voor het ongeluk, maar toen ik eenmaal in coma raakte, werd alles zwart. Het leek alsof alles om me heen tot stilstand kwam zonder dat ik me er bewust van
De Duistere Entiteit: Mijn Bizarre Strijd op de IC Meer lezen »
Ze keek me aan met haar onschuldige vreugdevolle blik en herhaalde de zin weer: “Mama, ik heb papa echt gezien. Echt waar mama.” Ik tilde haar op en aaide over haar bolletje, “ik mis papa ook Jelaisa… wij allemaal missen papa heel erg.” Ik kon de tranen niet meer inhouden en liet ze de vrije
Mijn Trouwring: Een Verhaal van Verdriet en Loslaten Meer lezen »
Het was vakantietijd, en samen met familieleden maakten we een trip naar Republiek. We waren op weg om de rest van de familie te ontmoeten, omdat ze een dag eerder naar Republiek waren vertrokken. Mijn naam is Ron, en dit verhaal speelde zich af in Republiek, om precies te zijn, op 23 oktober 2010. Deze
Weton Djankep: Het kwam met ons mee vanuit Republiek Meer lezen »
Mijn naam is Lucy en woonde voor een korte tijd aan de Stoelmanstraat, dicht bij de brug van de Gongrijpstraat. Het was een onrustige avond, en de slaap leek ver te zoeken. Ik kon gewoon niet slapen. Om drie uur ’s ochtends kon ik niet langer in bed liggen woelen. In plaats daarvan besloot ik
Huis Stoelmanstraat: Ontmoeting met het Ongewone Meer lezen »
Mirjam was 12 jaar toen haar moeder haar iets wilde vertellen over tante Wilma. “Mirjam, haal even dat fotoalbum uit het dressoir, ik moet je iets laten zien,” zei mama Dani. Danielle van der Weert is haar naam, en Mirjam is haar enige dochter. Ze woonden aan de Peu et Contentstraat, dicht bij de creche
Het Geschenk: Tante Wilma’s Bijzondere Cadeau aan Mirjam Meer lezen »
Tot mijn tiende levensjaar woonde ik letterlijk diep verscholen in het bos, ver verwijderd van de hoofdweg. Ons huis was niet gemakkelijk te bereiken omdat er een school tussen ons en de hoofdweg lag. Hoewel we wel een eigen weg hadden, was deze lang en mondde uit in een andere zandweg. Om sneller thuis te
Het Huilende Meisje: Ma, hemke ko bachalo Meer lezen »
Sinds mijn vroegste herinneringen ging ik altijd kamperen met mijn broer en zijn gezin. Zijn kinderen en ik schelen niet veel in leeftijd. Dit keer hadden we besloten om een week naar Tibiti te gaan. De extra lange laadbak van de vrachtwagen werd omgetoverd tot een comfortabele plek voor onze reis. We vertrokken om middernacht
Mysterieuze Belevingen onder de Tibiti Brug Meer lezen »
Het was het jaar 2014, en ik was in blijde verwachting. We bewoonden een groot huis aan de Javaweg, het eigendom van de stiefvader van mijn ex. Vanaf het moment dat we onze intrek namen, gonsde het van spookverhalen over deze plek. Wat opvallend was, was dat er niets ongewoons gebeurde wanneer mijn ex thuis
Het Spookhuis aan de Javaweg: Een Onheilspellende Ontmoeting Meer lezen »
Ik ben 24 jaar jong en heb twee kinderen die mij zeer dierbaar zijn. Als je op dit moment het gevoel hebt dat er iets achter je staat of naar je kijkt, geloof me, je gevoel bedriegt je niet. Kijk dan even goed om je heen. Ditzelfde gevoel, waar ik het over heb, begon op
Bizarre Encounters: De Boeboelaas van Amsterdam Meer lezen »
Nadat we ons avondmaal hadden genuttigd, begonnen we met de afwas. De taken waren verdeeld: de een waste af, de ander spoelde af, weer een ander droogde af en iemand anders zette de schone spullen terug in de kast. Ik was druk bezig met het afwassen van het servies. Mijn flesje Sundish stond zoals gewoonlijk
De Vlechten In Mijn Haar Meer lezen »
