De Duistere Avond
Beste lezers van Spuku Tori, ik heb ook een verhaal. Het speelde zich af toen ik op mijn achttiende in een klein stenen huis woonde in een zijstraat nabij Weg naar Zee. Ik woonde daar met mijn moeder en broers. Het huis was bescheiden, met slechts één grote slaapkamer en een balkon.
Maar ik had een gewoonte, een gewoonte die mijn moeder nooit goedkeurde. Ik ging laat in de avond in bad. Zei ze: “Waarom ga je niet eerder, voordat de zon ondergaat? Je weet hoe het hier is met die dingen op de percelen.”
Onze badkamer was op het erf buiten en het was ’s nachts ook goed verlicht, dus stoorde ik me niet echt aan haar geklaag. Ik was echt eigenwijs, en op een noodlottige avond zou die eigenschap me bijna noodlottig worden.
De Ongebruikelijke Geur
Het was al laat, tegen tien uur ’s avonds. Iedereen lag al te slapen. Maar ik, eigenwijs als altijd, besloot na het kijken van een film een bad te nemen. Terwijl ik me aan het wassen was, overviel me plotseling een geur, een ongebruikelijke geur die in de lucht hing, de geur van mehndi bloemen. Ik begon me ongemakkelijk te voelen, maar mijn koppigheid dreef me ertoe om door te gaan. Onze badkamer, die zich buiten bevond, was goed verlicht. Maar er was iets wat ik altijd deed om mezelf een beetje gerust te stellen.
De Zesvingerige Hand
Nadat ik klaar was met mijn bad, verliet ik de badkamer en liep via het balkon naar binnen. Ik deed wat ik altijd deed om ongewenste bezoekers buiten te houden. Er was geen deur zoals je gewoonlijk zou verwachten, alleen een traliedeur die we met een hangslot konden vergrendelen.
Maar voor extra veiligheid gebruikten we een dikke triplex-plaat om de ruimte tussen de traliedeur en het deurkozijn af te sluiten, zodat kikkers en slangen niet naar binnen konden glippen. Ik dacht dat het me extra bescherming gaf.
Maar juist toen ik op het punt stond om mijn nachtrust te zoeken, gebeurde er iets dat mijn hart deed bevriezen. Ik hoorde het triplex verschuiven. Iemand probeerde het open te schuiven! Mijn ogen sperden wijd open terwijl ik naar het geluid staarde. Mijn angst werd overweldigend.
Ik besloot om voorzichtig naar buiten te kijken, door het raam naast de deur. Wat ik zag, deed mijn bloed bevriezen. Daar, tussen het triplex en de traliedeur, zag ik een bruine, mannelijke hand met vingers… zes vingers. Er was geen lichaam te zien, alleen die hand die zwaaide. Ik was in shock en mijn angst bereikte nieuwe hoogten. Wat was het, en wat wilde het van ons?
De Nachtmerrie Gaat Verder
Ik besloot dapper naar de hand te kijken, in de hoop een glimp van een persoon op te vangen. Maar ik kon niets anders zien dan die enge, wuivende zesvingerige hand. Voordat ik even kon reageren, hoorde ik het triplex weer schuiven, alsof het ding aan de andere kant besloot om terug te trekken. Mijn hart bonkte in mijn keel, maar het ergste moest nog komen.
De Nachtelijke Aanval
Ik rende naar mijn moeder om haar wakker te maken. Ze leek echter vast te slapen en weigerde wakker te worden, alsof ze betoverd was. Het ding aan de andere kant van de deur leek de situatie te volgen, want het triplex werd op zijn plaats geschoven.
Op dat moment was mijn moeder eindelijk wakker, maar ze was slaperig en begreep niet echt wat er aan de hand was. Ze suste me, verzekerde me dat alles in orde was, en viel opnieuw in slaap. Ik was nog steeds wakker en verlamd van angst, terwijl ik mijn gedachten probeerde te ordenen. Wat gebeurde er? Wie was die mysterieuze aanvaller?
De Huiveringwekkende Klap
De nacht sleepte zich voort, en ik was bang om mijn ogen te sluiten. Plotseling, tegen de ochtend, werd de nachtmerrie nog enger. Een harde klap, luider dan alles wat ik eerder had gehoord, beukte op de buitenmuur. De muren trilden, en ik trilde mee, maar geen van mijn familie schrok wakker. Toen de ochtend eindelijk aanbrak, kon ik niet wachten om mijn moeder alles te vertellen.
Het Onthullen van het Geheim
Ik vertelde mijn moeder alles wat ik had meegemaakt tijdens die angstaanjagende nacht. Haar gezicht vertrok van bezorgdheid terwijl ze naar mijn verhaal luisterde. Ze nam me serieus, maar zei me dat er niets aan de hand was en dat ik me geen zorgen hoefde te maken. Ik was echter niet overtuigd. Er waren te veel onverklaarbare gebeurtenissen om het af te doen als slechts mijn verbeelding. Maar geloof me, vanaf dat moment was ik de eerste persoon die gedouched was.
Ingezonden door: Anoniem
Creatief Recht: MGN