Mijn huis staat in een rustige zijstraat van het Pad van Wanica. Om privacyredenen zal ik de naam van deze straat niet onthullen, want soms is het beter om het verleden te laten rusten, vooral als je niet weet wie je ermee zou kunnen kwetsen. Ongeveer elf jaar geleden kocht ik dit huis, en ondanks […]
Het Mysterie van de Verdwenen Zielen Meer lezen »
Het was die straat tussen de twee begraafplaatsen. Ik ken de naam niet, maar het was voor mij de makkelijkste en snelste route om bij de Bindastraat te komen. Ik heb dingen gezien die ik niet kan plaatsen, maar ik denk wel dat ik een oorzaak kan aanwijzen waarom ik denk dat er iets aan
De Weg Van De Begraafplaats Meer lezen »
Laat me je meenemen naar een tijd, 33 jaar geleden. Ik was toen pas twaalf en we woonden ver buiten de stad, wat ze hier ‘boiti’ noemen. Het was een afgelegen plek, ver verwijderd van de glinsterende lichten en het gemak van de stad. Mijn stiefvader had een bijbaan – hij was de man die
Het Mysterieuze Avontuur van Mijn Stiefvader: Gepest door Entiteiten Meer lezen »
Mijn opa was altijd een man van diepe geloofsovertuiging. Elke dag bad hij met onwankelbare toewijding en las hij passages uit zijn heilige boek. Zijn gebeden waren een vertrouwd geluid in ons huis, een ritme dat ons allen geruststelde. Maar toen de ziekte hem trof en hij zijn toevlucht moest nemen tot het ziekenhuis, viel
Het Onverklaarbare Voorval van Mijn Opa’s Kamer Meer lezen »
Het was een zware tijd voor iedereen hier in Suriname. Dit speelde zich af in de jaren 90, toen een zware inflatie het land trof. Alles werd duurder, en op een gegeven moment verloor mijn man zijn baan, en moesten we de eindjes aan elkaar zien te knopen met slechts één salaris. Het was een
De Onverklaarbare Vriend: Een Mysterieus Geval in Suriname Meer lezen »
Hallo lezers. Na veel overweging heb ik besloten dat het tijd is om mijn verhaal met jullie te delen. Mijn naam is Rachelle Z, maar jullie mogen me gewoon Rach noemen. Van jongs af aan voelde ik een aantrekkingskracht tot het paranormale. Ik trok me altijd al terug van mijn leeftijdsgenoten op school en thuis.
Het Paranormale Pad van Verpleegkundige Rachelle Z Meer lezen »
Kinderspelen waren altijd een leuke bezigheid voor de kinderen, vooral als je ze echt in het gareel wilde houden. Toen we op vakantie waren buiten de stad, speelden we gezamenlijk een spelletje genaamd ‘Suku Suku’. Het was iets heel anders dan verstoppertje (in Suriname noemen we dat ‘schuiltje’). Ik was 12 jaar oud op dat
Suku Suku: Een Verhaal van Kinderspelletjes en Mysterie Meer lezen »
Ik woon in de Mijnhooplaan, en wat ik heb meegemaakt, is eigenlijk de oorzaak van veel problemen op die hoek: de kruising van de Franchepanestraat en de Brokopondolaan. Van nature ben ik een nuchter persoon en ben ik nooit echt bang geweest voor verhalen over spoken of geesten. Ik werkte in een Hotel & Casino
Na de ontdekking van knobbels in mijn borst, bezocht ik mijn huisarts. Ik werd doorverwezen naar Halfhide en Hofwijcks voor een scan. Toen ik met de resultaten terugkeerde naar mijn huisarts, stuurde hij me direct door naar een specialist. Niet veel later werd ik opgenomen in het Academisch Ziekenhuis om de knobbels te laten verwijderen.
Ontmoeting met het Ongrijpbare: De Dwalende Zuster in het Ziekenhuis Meer lezen »
Toen ik 8 jaar oud was, beleefde ik een ervaring die me altijd bij zal blijven. Het was een avontuur dat begon met mijn vader, mijn broer, mijn neefje, zijn moeder en mijzelf, diep in het hart van het bos. We besloten om een paar dagen te gaan jagen, vissen en genieten van de rust
De Betovering van de Azema’s: Een Nachtelijk Avontuur in het Bos Meer lezen »
Ik ben Avinash, en ik werk als ICT-er in een bekend ziekenhuis in Suriname. Mijn taak is het onderhouden en repareren van apparatuur die wordt gebruikt in de operatiekamer. Als je me een paar jaar geleden had verteld dat ik mijn dagen zou doorbrengen in een ziekenhuis, zou ik je waarschijnlijk uitgelachen hebben. Maar het
De Duistere Ontmoeting: Een ICT-er’s Bizarre Ervaring in het Ziekenhuis Meer lezen »
Dit verhaal zal me mijn hele leven bijblijven. Daarom ben ik naar Nederland verhuisd. Wonden kunnen helen, maar littekens blijven. Ik was net 24 jaar oud, getrouwd en had één dochter. Wij runden een cafetaria in Zorg en Hoop, waar ik de leiding had. Mijn moeder bakte van huis uit heerlijke ‘bojo’s’ en ‘pom’ voor
Littekens van het Onzichtbare: Een Verhaal van Familie, Magie en Overleven Meer lezen »